SİTEMİZE İLAN VERMEK İÇİN EKRANIN SAĞ ÜST KÖŞESİNDE BULUNAN WHATSAPP BUTONUNA TIKLAYARAK BİZİMLE İLETİŞİM SAĞLAYABİLİRSİNİZ

Bodrum’un yaz geceleri, her zaman bir başka olurdu. Deniz kokusu, sokaklara sızan zeytinyağı ve kekik aromasıyla karışır, taş evlerin beyaz duvarları ay ışığında parıldardı. Lale, bu büyülü kasabanın sokaklarında, türbanıyla dikkat çeken bir siluet olarak dolaşırdı. Bodrum Yeni Escort Lale olarak tanınırdı; ama bu isim, onun hikayesini yalnızca yüzeysel bir şekilde anlatırdı. Gerçekte, Lale’nin hayatı, denizin dalgaları gibi hem sakin hem de fırtınalıydı.
Yeni Bodrum Escort Lale, 32 yaşında, esmer tenli, ela gözlü bir kadındı. 1.65 boyunda, ince ama dolgun hatlara sahipti; türbanı, yüzünü çerçeveleyen zarif bir örtü gibi dururdu. Siyah ipek türbanı, her zaman kusursuz bir şekilde bağlanır, uçları omuzlarına hafifçe dökülürdü. Giyiminde sadelik ve çekicilik bir aradaydı: uzun, vücudunu saran elbiseler, topuklu sandaletler ve ince bir kolye. Bodrum’un yerlileri onu tanır, turistler ise merakla bakardı. Ama Bodrum Escort Lale, kimsenin gözünden kaçmayan o gizemli havayı hep korurdu.
Bir akşamüstü, Lale, Yalıkavak’taki küçük bir kafede oturmuş, denize karşı kahvesini yudumluyordu. Telefonu titredi; bir mesaj gelmişti. “Merhaba Lale, bu akşam müsait misiniz? Bodrum merkezde bir oteldeyim. Saat 21:00 nasıl?” Gönderen, sık sık Bodrum’a gelen iş adamlarından biriydi: Mert. 40’lı yaşlarda, yakışıklı, ama bir o kadar da yalnız bir adamdı. Lale, kısa bir an düşündü. Mert’le daha önce birkaç kez görüşmüştü; nazik, kibar ve konuşmayı bilen biriydi. “Tamam, 21:00’de orada olurum,” diye yanıtladı.
Lale, kafeden kalktı ve evine doğru yürüdü. Bodrum’un dar sokaklarında, rüzgâr türbanının uçlarını hafifçe oynatıyordu. Küçük bir apartman dairesinde yaşıyordu; balkonundan marinayı ve masmavi denizi görebiliyordu. Dairesine vardığında, aynanın karşısına geçti. Türbanını düzeltti, ela gözlerini koyu bir kalemle belirginleştirdi. Üzerine siyah, uzun bir elbise giydi; kumaş, bedenini sararken kalçalarını ve göğüslerini zarifçe ortaya çıkarıyordu. Topuklu ayakkabılarını giydi, çantasına birkaç eşya koydu ve dışarı çıktı.
Saat 20:45’te, Bodrum merkezdeki lüks otele vardı. Mert, onu lobide bekliyordu. Lacivert takım elbisesiyle şık görünüyordu; saçları hafif kırlaşmış, ama gözleri hâlâ genç bir enerjiyle parlıyordu. “Lale, her zamanki gibi harikasın,” dedi gülümseyerek. Lale, nazikçe başını eğdi. “Teşekkür ederim, Mert. Nasılsın?” diye sordu. Birlikte asansöre bindiler ve Mert’in süit odasına çıktılar.
Oda, geniş camlarıyla Bodrum Kalesi’ne bakıyordu. Denizden gelen serin esinti, perdeleri hafifçe dalgalandırıyordu. Mert, mini bardan iki kadeh şarap çıkardı. “İçer misin?” diye sordu. Lale, “Biraz alabilirim,” dedi. Türbanlı olması, onun hayat tarzını tamamen belirlemiyordu; o, kendi kurallarını yaşayan bir kadındı. Şarabı yudumlarken sohbet etmeye başladılar. Mert, iş hayatından, İstanbul’un karmaşasından bahsetti. Lale ise Bodrum’un sakinliğini, denizin ona verdiği huzuru anlattı. Ama bu sohbet, gecenin yalnızca başlangıcıydı.
Mert, kadehini masaya bıraktı ve Lale’ye yaklaştı. “Seni her gördüğümde, bu kasabaya daha çok bağlanıyorum,” dedi, sesi yumuşak ama arzulu. Lale, ela gözlerini Mert’e dikti, dudaklarında hafif bir gülümseme belirdi. “Bodrum’un büyüsü mü, yoksa benim mi?” diye sordu, sesinde muzip bir ton. Mert güldü, sonra elini Lale’nin omzuna koydu. Parmakları, ipek türbanın kenarından tenine kaydı; Lale’nin boynu, sıcak ve pürüzsüzdü.
Lale, Mert’in dokunuşuna izin verdi. Türbanı yerinde dururken, Mert’in elleri elbisesinin üzerinden bedenini keşfetmeye başladı. Lale’nin kalçalarına indi, kumaşı sıkıca kavradı. “Çok güzelsin,” diye fısıldadı Mert. Lale, başını hafifçe yana eğdi, “Biliyorum,” dedi, kendinden emin bir tavırla. Mert’in dudakları Lale’nin boynuna değdi; öpücükler, teninde küçük bir ateş yakıyordu. Lale’nin nefesi hızlandı, ama kontrolü elinde tutuyordu.
Mert, Lale’nin elbisesini yavaşça sıyırdı. Altında, siyah dantel iç çamaşırları vardı; türbanıyla tezat oluşturan bu görüntü, Mert’i daha da çıldırttı. Lale, yatağa uzandı, türbanı hâlâ başındaydı—o, kimliğinin bir parçasıydı ve çıkarmazdı. Mert, gömleğini çıkardı; kaslı bedeni, loş ışıkta belirginleşti. Lale’nin üzerine eğildi, elleri göğüslerinde gezindi, danteli kenara çekti. Lale’nin inlemeleri, odanın sessizliğini deldi.
Gece, tutkuyla ilerledi. Mert, Lale’nin bedenini adeta bir sanat eseri gibi keşfetti; her dokunuş, her öpücük, Bodrum’un sıcak havasıyla birleşti. Lale, bazen kontrolü ele aldı; Mert’in sırtına tırnaklarını hafifçe geçirdi, kalçalarını ona doğru bastırdı. Saatler geçti, ama ikisi de zamanın farkında değildi. Denizden gelen dalga sesleri, onların ritmine eşlik ediyordu.
Saat 01:00’e yaklaşırken, Mert yorgun bir şekilde yatağa uzandı. Lale, aynanın karşısına geçti, türbanını düzeltti, elbisesini giydi. “Her zaman böyle misin?” diye sordu Mert, gülümseyerek. “Her zaman kendimim,” dedi Lale, göz kırparak. Çantasını aldı, Mert’e veda etti ve odadan çıktı.
Otelden çıkarken, Bodrum’un sokakları hâlâ canlıydı. Lale, marinaya doğru yürüdü, ayakkabılarının tıkırtısı taş yollarda yankılanıyordu. Telefonuna bir mesaj geldi: “Lale, yarın yine görüşelim mi?” Mert’ti. Lale, gülümsedi ama yanıt vermedi. Onun hayatı, anların içinde saklıydı; yarını planlamak, ona göre değildi.
Ertesi gün, Lale yine Yalıkavak’taki kafede oturuyordu. Deniz, mavi bir sonsuzluk gibi uzanıyordu önünde. Bir turist, yan masadan ona bakıp gülümsedi. Lale, nazikçe başını çevirdi. Bodrum Türbanlı Escort Lale, kasabanın bir parçasıydı; ama aynı zamanda, kimsenin tam olarak çözemediği bir gizemdi. Türbanı, onun örtüsü değil, özgürlüğünün bir sembolüydü.
Gün batarken, Lale kahvesini bitirdi ve kalktı. Bodrum’un geceleri onu bekliyordu; her biri, yeni bir hikâyeyle doluydu. Ve Lale, bu hikayelerin hem yazarı hem de kahramanı olarak, denizin kıyısında yürümeye devam etti.